Mona Lisa Urfalı şair NACİ İPEK'İN şiirinde yeniden yorum buldu

İlk iki mısraya dikkat(ne muhteşem bir söyleyiştir bu!!!!!!!)Karanlıkları karanlıklara indiren başka şair gelmez artık:

MONA LİSA
Yalnızlığım ve karanlıklar
Tül tül inmiş karanlıklara
Ruhumu doldurmuş sarmış benliğimi
Gözlerin gibi...
Duvardaki Mona Lisa,
Altın çerçevede canlanıp
Sevgilisinin Ebemkuşağı altında
“-O, benim aslım...” diyor
Bu sonbahar akşamında
Gönlümde hüzün
Gözümde son ışıkları umutlarımın
Düşüncemde sen!
Sen, sen, hep sen!
Ve... Senden uzaklarda...
Anlatılamaz, garip duygularla doluyum
Ellerim havad, duada dilim...
Karanlıklarda seni arıyor,
Sevginle umutlanıyor, ısınıyor,
Kulaklarıma gönül türkülerimi söylemek istiyorum.
Uzak
Çok uzaklarda bir ışık gözlerin
Bana hayat verir
İksirdir sözlerin!
Bu hazan mevsiminin
Akşam alacasında sevdana takılmışım,
Seni,
Sesini, bakışını,
Sıcaklığını, duruluğunu, kadınlığını arıyorum,
Senden uzaklarda,
Kimsesiz bu yalnızlığımda...
Duvardaki Mona Lisa,
Altın çerçevede, hüzünle
Mahzun gözlerine bakarak:
“-O, benim aslım!...” diyor
Hafif bir rüzgar,
Yağmuru yönlendiriyor, sevda yüklüyor:sanki sen, saçlarımı okşuyorsun!
Rayıhan bayıltıyor,
Caziben
Yalnızlığımda ve karanlıklardan beni alıp
Sana getiriyor!
Duvardaki Mona Lisa!
Altın çarçevede gözleri ışıl ışıl,
Güzelliğinin sihrine, sadeliğine kakılmış,
“O, benim aslım!...” diyor
Artık, öylesine doluyum seninle...
Elimi uzatsam tutacak
Konuşsan, sesini duyacak
Nefes alsan koklayacak
Baksan bakışlarında eriyecek,
Kollarımı sarsam, kucaklıyacak gibiyim seni!...
Ve... Seni kadere, zamana ve mesafelere inat,
Tüm varlığım, gücüm, sevgim ve özlemlerimle kucaklıyorum.
Duvardaki Mona Lisa,
Altın çerçevde mutsuz,
Hasedinden ağlayarak:
“-O, benim aslım!...” diyor.